Emperyalizmin en saldırgan biçimini oluşturan neo-liberal vahşi kapitalizm, 1980'lerden itibaren dünya coğrafyasının geniş bir alanını etkisi altına alırken, kapitalizmde de ciddi dönüşümlere yol açtı. Ekonomide sosyal adalet amaçlı büyüme hedefleri gündemden kalkarken, sermaye birikimi rejimi küreselleşerek toplumlara egemen hale geldi. Bu süreçte, sosyal alanda sendikaların ve muhalif kesimlerin etki alanlarının daraltılması hedefine önemli ölçüde ulaşılırken, siyasal alanda yönetimler otoriterleşerek siyasal özgürlükleri yok etme politikası izlemişlerdir. Türkiye gibi geri kalmış ülkelerde kendini daha çok hissettiren söz konusu dönemde, sermaye birikimi adına ücretleri düşürmek amacıyla işsizlik arttırılırken, işçilere esnek çalışma, taşerona bağlı çalışma ve kiralık işçilik gibi insanlık dışı çalışma koşulları dayatılmıştır. Öte yandan, yine sermaye birikimi adına özelleştirme ve kentsel dönüşüm saçmalıklarıyla emekçiler mülksüzleştirilirken, sermayeye büyük ölçüde servet ve mülkiyet transferleri gerçekleştirilmiştir. Muhafazakârlık ve kapitalizm harmanlanarak, yoksullar sadakaya mahkum edilmiş; eğitim hakkı, sağlık hakkı, adalet ve çalışma hakkı gibi hak temelli talepler orantısız güç kullanılarak bastırılmıştır. Bütün bunlar “milli irade” adına yapılırken, yolsuzluk haberleri sürecin vazgeçilmez gündemini oluşturmuştur.